به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بانوی کوثر، چرا گریه بر سیدالشهدا ( علیه اسلام) قلب را زنده می کند؟ یکی از علما چنین می گوید: ( روایات متعددی درباره اشک ریختن در نیمه شب از خوف خدت وجود دارد که حسنات زیادی در باره آن بیان شده است، ولی بر اساس روایات معصومین ( علیهم اسلام) آثار و حسنات بیشتری برای گریه بر امام حسین ( علیه اسلام) بیان شده است.
آثار و برکات گریه بر سیدالشهدا( علیه السلام) در دنیا ، برزخ و قیامت وجود دارد، شیطان تمام تلاش خود را برای آلوده کردن انسان ها به رذایل اخلاقی به کار می برد تا با خروج از چتر ولایت پیامبر( صلی الله علیه و آله) و اهل بیت( علیهم السلام) ، تمام وجود او ظلمانی می شود.

زمانی که انسان ولایت خدا، پیامبر(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت( علیهم السلام) را بپذیرد، زبان و عمل او نشردهنده معارف اسلامی است. همان طور که شیطان ظلمات را به قلب انسان نفوذ می دهد، معصومین( علیهم السلام) نیز نور را به دل انسان تابانده و او را از ظلمت نجات می دهند.شیطان برای به تاریکی کشاندن انسان، تلاش می کند تا ارتباط او را با منبع نور الهی قطع کند، اگر انسان به نبی مکرم انسان ( صلی الله علیه و آله) و ائمه معصومین( علیهم السلام) وصل شود، گرفتار ظلمت و قساوت قلب نمی شود. حب نبی اکرم( صلی الله علیه و آله) و اهل بیت ( علیهم السلام) ریشه خوبی هاست.

علت این که گریه بر سیدالشهدا( علیه السلام) قلب را زنده می کند، این است که چنین گریه ای انسان را به ولایت نبی اکرم ( صلی الله علیه و آله) و ائمه اطهار
) علیه السلام) می رساند.》

این گریه ها و عزاداری ها ابراز ارادتی است خدمت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و ابراز این است که قدر خون امام حسین علیه السلام را می دانیم. ما در این مصیبت همدردیم و برای به ثمر نشستن تلاش ایشان و فدا کردن جانشان برای هدایت جامعه بشری، خواهیم کوشید.

ماه محرم فرصت مناسبی است برای ما دلمردگان تا با اشک چشم بارانی بر دل غمدیده و مرده خودمان داشته باشیم تا این دل گرفتگی ها را رها کنیم و با یاد وارستگی امام حسین علیه اسلام از مال و جان و عیال، درس آزادگی بیاموزیم و با این حرض و ولع و با چنگ و دندان به این دنیای پست که به جگر گوشه محبوبترین خلق خدا رحم نکرد، نچسبیم.

یادمان باشد در این حال و هوا و شور و نوایی که محرم در ما به پا می کند خودمان را سیلاب اشک هایمان بسپاریم و آنقدر جاری شویم تا گل و لای و تیرگی هایمان برود و ما بمانیم و زلالی، پاکی و وارستگی، این روزها حال و هواب شهر و دلمان باید یکی باشد باید عزادار بود، برای خودمان که در لحظه لحظه زندگی در آزمون سخت بندگی قافیه را به شیطان باختیم، یادمان باشد یزیدیان هم در لحظه ای امتحان تسلیم هوا و هوس شدند و تا ابد روسیاهان و نفرین شدگان عالم شدند.

ما هم اکنون در این آزمون سخت هستیم، این دنیا را لختی کناری نهیم و به اوضاع دل های مرده خودمان برسیم، ما مردگان متحرکیم که می دویم و می دویم تا چرخ دنیا بچرخد و بچرخد و هر چه زودتر در سرازیری قبر رهایمان کند و در آن شیب هرگز دستش را برای نجات ما دراز نخواهد کرد.

اگر لحظه ای با خودمان خلوت کنیم، در خواهیم یافت که چقدر محتاج این محرمیم که چقدر محتاج اشک و عزاییم که چقدر محتاج نفس حق امامی هستیم که محبوبترین هایش را در یک لحظه برای امثال من و شما می بازد تا بلکه هدایت شویم تا بلکه گاهی هم وسوسه های شوم را خفه کنیم و آلوده نشویم.

 

این محرم نیز چون بقیه عمر ما به رفتن شتاب دارد و مشخص نیست به محرم بعدی برسیم یا نه؟ معلوم نیست اجل ما را مهلت دهد تا از گنجینه اشک های عزای حسینی توشه برداریم. ما بی بضاعت و فقیر در راه قبریم، ما 《 غرق بحر گناهیم و یک حسین(ع) داریم.》 بیاییم محرم را دریابیم، این ایام سوگ و عزا را دانه دانه بباریم و برای تاریکی قبرمان چراغ کنیم.

یادداشت از علی عبدی گده کهریز

انتهای پیام/

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است -
آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد -

پایگاه خبری تحلیلی بانوی کوثر | رسانه مستقل و مجازی با مجوز رسمی شماره 78926 معاونت امور مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.