اعتیاد یکی از معضلات اجتماعی است که دامنه وسیعی در جوامع امروزی داشته و رفته رفته با ماشینی شدن زندگی‌ها و کم رنگ شدن روابط بین انسان‌ها به ویژه خانواده‌ها افراد زیادی را آلوده کرده است و به تبع آن نیز زندگی‌های زیادی تحت تاثیر مصرف مواد مخدر دچار آسیب و حتی فروپاشی شده است.

امروزه نمی‌توان اعتیاد را به یک فاکتور و یا طبقه خاصی محدود کرد زیرا انسان‌ها با شرایط مختلف فرهنگی و اجتماعی و مالی و حتی تحصیلی به آن مبتلا هستند و یکی از مشکلاتی است که باید با فرهنگ سازی و ریشه یابی و آسیب شناسی علل و عوامل دخیل و موثر در آن به سمت ریشه کنی این پدیده شوم رفت.

شادی یوسفی در گفتگو با خبرنگار ۸دی، با بیان اینکه اعتیاد به مواد مخدر یک پروسه است و فرد ابتدا به صورت تفننی مصرف را آغاز کرده و به تدریج به آن معتاد می‌شود اظهار کرد: این روند باعث می‌شود که افراد معتاد حتی خودشان هم از روند اعتیاد مطلع نشوند.

این روانشناس و روان درمانگر با اشاره به واکنش خانواده‌ها به مسئله اعتیاد بیان کرد: بسته به موقعیت و شرایط خانواده، واکنش‌ها متفاوت است؛ برخی خانواده‌ها پس از اطلاع از آلودگی فرد، دچار استرس، افسردگی و اضطراب زیادی می‌شوند و احساس گناه می‌کنند زیرا خود را در آلوده شدن فرد مقصر می‌دانند.

وی با بیان اینکه برخی خانواده‌ها معضل اعتیاد را کوچک جلوه داده و آن را انکار می‌کنند خاطرنشان کرد: برخی خانواده‌ها نیز با خشم و استیصال و ناامیدی با اعتیاد برخورد می‌کنند و این واکنش‌ها باعث ترغیب فرد معتاد به مصرف بیشتر می‌شود.

یوسفی با اشاره به تاثیر اعتیاد بر روابط همسران و والدین بیان کرد: فرد معتاد اختلال عملکرد پیدا می‌کند و همسر و والدین مجبور به پذیرش مسئولیت‌های وی می‌شوند و گاها افراد معتاد در چنین شرایطی اعتماد به نفس و عزت نفس خود را از دست داده و به سمت انزوا و گوشه گیری می‌روند که این خود عامل تشدید اعتیاد نیز است.

محقق دکترای تخصصی روانشناسی افزود: کودکانی که والدین آنها درگیر اعتیاد می‌شوند دچار ترس یا احساس خجالت بین همسالان هستند و به همین سبب از برقراری ارتباط با دوستان و داشتن فعالیت‌های مشترک با آنان خودداری می‌کنند.

وی با بیان اینکه فرزندان در ارتباط با والدین معتاد دچار سردرگرمی می‌شوند افزود: در چنین شرایطی، کانون خانواده که باید محل امنیت فرزندان باشد به محیطی پر از ترس تبدیل می‌شود و فضای خانواده را برای کودک ناامن می‌کند.

یوسفی تصریح کرد: مشکلات جنسی و تغییر سبک دلبستگی نیز از دیگر آسیب‌هایی است که فرد معتاد را تهدید می‌کند.

این روانشناس رجوع به گروه‌های حمایتی توسط معتادین و خانواده‌هایشان را یکی از راهکارهای حل معضل اعتیاد دانست و گفت: روانشناسان و مشاوران می‌توانند با آموزش و آگاهی بخشی فرد آلوده را ترک دهند و مشکلات خانواده‌های آنها را نیز کاهش دهند.

وی فقر را یکی از عوامل زمینه ساز اعتیاد عنوان کرد و اظهار داشت: البته این بدان معنا نیست که افراد ثروتمند درگیر اعتیاد نمی‌شوند اما آسیب‌های اعتیاد برای اغنیا و فقرا یکسان نیست و افراد با درآمد پایین تر به دنبال مواد مخدر ارزان و نامرغوب هستند و گاها با مصرف بسیار کم نیز دچار اوردوز می‌شوند.

یوسفی با اشاره به اینکه هر چقدر آگاهی و دانش افراد نسبت به آسیب‌های مواد مخدر بیشتر باشد، کمتر به این معضل دچار می‌شوند بیان کرد: بسیاری از افراد به دلیل مشکلات مالی نمی‌توانند اعتیاد خود را درمان کنند و خانواده‌ها نیز به دلیل طولانی بودن پروسه ترک، خسته شده و از فرد معتاد حمایت نمی‌کنند که این خود یک معضل است.

وی بیکاری، انگیزه پایین، شرایط بی ثبات در زندگی ، ناامنی و انزوا را از جمله عوامل موثر در سوق دادن افراد به اعتیاد دانست و تصریح کرد: فضای ناامن خانوادگی و پرخاش همسران از دیکر عوامل زمینه ساز اعتیاد است.

وی افزود: اختلال وابستگی به مواد مخدر در آقایان بیشتر از خانم‌ها و اوج سن ابتلا نیز ۱۸ تا ۲۵ سال است .

محقق دکترای تخصصی روانشناسی با بیان اینکه الگوی اعتیاد در گیلان مشابه کشور است عنوان کرد: الگوی مصرف مواد در کشور از تریاک و هرویین به سمت شیشه، گل و حشیش رفته است و ماده مخدر گل نیز سن مصرف را پایین آورده به طوریکه بیشتر نوجوانان بین سنین ۱۵ تا ۲۵ آن را مصرف می‌کنند.

یوسفی با بیان اینکه حدود ۲ تا ۵ درصد دانش آموزان تجربه مصرف مواد را دارند تصریح کرد: این افراد معمولا ماده مخدر گل را مصرف می‌کنند که برخلاف تصور عموم مبنی بر اعتیاد آور نبودن، در طولانی مدت باعث افسردگی و بی میلی به فعالیت‌هایی می‌شود که قبلا فرد از آن لذت می‌برد.

روانشناس و روان درمانگر با اشاره به اینکه ۷۵ درصد زندانیان با مواد مخدر ارتباط دارند بیان داشت: این موضوع نشان می‌دهد اگر معضل اعتیاد حل شود تعداد زندانیان نیز کاهش می‌یابد.

وی نخستین راهکاری که خانواده‌ها باید در قبال فرد معتاد داشته باشند را پذیرش این موضوع داتست و با بیان اینکه انکار اعتیاد فرد به هیچ عنوان کمک کننده نیست خاطرنشان کرد: تحقیق و مطالعه درباره اعتیاد و مراجعه به روانشناسان و بهره گیری از یک تیم درمانی در ترک افراد بسیار موثر است و صرف مصرف دارو نمی‌تواند در این زمینه کمک کننده باشد.

یوسفی با بیان اینکه پروسه ترک اعتیاد زمانبر است و صبر و حوصله زیادی می‌خواهد اظهار کرد: تحقیر ، سرزنش و ایجاد احساس گناه در فرد معتاد، اعتیاد او را تشدید می‌کند.

وی با بیان اینکه دولت ها باید فرآیند دسترسی به مواد مخدر را سخت و طولانی کنند بیان کرد: در حال حاضر افراد به ویژه نوجوانان به راحتی در پارک‌ها مواد مخدر مانند گل را تهیه می‌کنند و اگر در فرآیند توزیع مواد سخت گیری‌های بیشتری اعمال شود می‌تواند کمک کننده باشد.

محقق دکترای تخصصی روانشناسی با تاکید بر اینکه والدین باید روابط صمیمی با فرزندان داشته باشند و از اوضاع و احوال آنها با خبر شوند افزود: البته این به معنای چک کردن فرزندان نیست بلکه باید مراقب آنها باشند و بدانند که در بیرون و یا حتی اتاق خود به چه کاری مشغول هستند و روابط گرم و صمیمی با آنها برقرار کنند.

انتهای پیام/