به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی بانوی کوثر، روزهای گذشته تیتری نخ نما و بیات شده در حوزه اخبار ایران و جهان به چشم خورد با این مضمون؛ «پگاه آهنگرانی پنجمین بازیگری که کشف حجاب کرد» شاید درست تر این بود که بنویسند: «پگاه آهنگرانی بازیگری که پنجمین بار کشف حجاب کرد»
در واقع این تیتر را نمیتوان یک خطای رسانه‌ای قلمداد کرد؛ چرا که این تیتر متاثر از ویدئو منتشر شده‌ای از این بازیگر انتخابات بنفش برداشت شده است.
اما در پانویس این خبر و تشریح تیتر تاریخ انقضا گذشته‌اش باید متذکر شد که در بین اقدام تمام هنرمندان و ورزشکاران زنی که متاثر از فضا ناآرام این روزها مبادرت به کشف حجاب و بعضا عریان‌نمایی خود کرده‌اند، اقدام پگاه آهنگرانی اقدامی کاسبکارانه بود. چرا که سالهاست این آدم روپوش و روسری از سر برداشته و گیسوان خود را به حراج نگاه عامه گذاشته است.
اما از آنجایی که گویا آهنگرانی می پندارد هنوز مانده افرادی که توفیق رویت هنر بی‌حجابی او را پیدا نکرده اند، هراز‌گاهی به هر بهانه‌ای که شده کشف حجابش را دوباره خرج و انقضای آن را تمدید می‌کند!
حال نیز در جدید‌ترین اقدام خود، در روزهای ناآرام گذشته کشف حجابش را برای چندمین بار خرج کرده و خود را لابلای جماعتی که به حجاب (یکی از مظاهر تمدن فرهنگی هزار ساله این آب و خاک) نه گفتند، جا زده است. باشد که این‌بار خلاف نوبت‌های گذشته، خود و داشته های نخ نمایش را به اکران بگذارد!
وی در تظاهرات معاندان که در یکی از کشورهای خارجی به نام مهسا امینی و به کام منافقان برگزار شده بود شرکت کرده و در گفتگو با خبرنگار حاضر در این رخداد میگوید:« بخاطر همبستگی با مردم ایران که الان کف خیابان هستند و دارند مبارزه می کنند و همبستگی با خانواده های داغدار و عزادار که عزیزی را از دست داده اند؛ به ویژه خانواده مهسا امینی فکر کردم قدمی کوچکی است که در این تظاهرات شرکت کنم.»
آهنگرانی در ادامه سخنان کوتاه خود اضافه کرده: «من ایران نیستم؛ ولی اگر ایران بودم، حتما در تظاهرات شرکت می کردم. اما با قدم کوچی که برداشتم اعلام انزجار می کنم از ۴۰ سال سرکوب و سانسور و اختناقی که جمهوری اسلامی برای مردم‌اش به وجود آورده است.»
حال در وجود پارادوکسی که از حاصل گذشته این فرد و اظهارات اخیرش شکل گرفته، بد نیست که این سوالات خطاب به وی مطرح شود که مگر شما نبودی که در این سانسور و خفقان جمهوری اسلامی(!) با کفش های کتانی ۱۵ سالگی‌ات روی سن رفتی و جایزه بهترین بازیگر جشنواره فیلم قاهره و تحسین بسیاری از اهالی سینما را در ایام معصومیت و مقبولیتت کسب کردی؟
در ایام ۴۰ ساله‌ای که از آن سخن گفته‌ای (و یحتمل هیچ درکی از ۱۵ سال ابتدای آن نداری و نخواهی داشت)؛ آیا جایزه بهترین نقش‌آفرینی جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان اصفهان سال ۱۳۷۸ به شما تعلق نگرفت؟
در دوره خفقان فوق‌الذکر که بیست و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر (سال ۱۳۸۷) را هم در بطن خود دارد و این سال، سالی از این ایام ۴۰ ساله است؛ مگر نه این است که شما در فیلم «زادبوم» کارگردان شهیر کشورمان، «ابوالحسن داوودی» نامزد نقش دوم زن شدی؟
در مقابل بگو که پس از برون رفت از این کشور و در مدت اقامت خارج کشور در کدام اثر ضعیف سینمایی بازی کردی؟ کدام شاهکار را تولید و بازی کردی؟ بگو که «اینهمه کمچه زدی حلوا»؟! غیر این است که به اعتبار ثروت و مکنت پدرِ کارگردانی چون «جمشید آهنگرانی» و مادر تهیه کننده ای مثال «منیژه حکمت» عنوان عاریه‌ای مستندساز را در پی خود یدک کشیدی؟
حال که از پیشینه دستگیری و محکومیت در ایران و ممنوع الخروجی خود پلی به قلب اروپا زدی و رفتی؛ حال فریاد در گلو انداخته ای که چرا با دارا بودن اتهامات و جرم های امنیتی که شاید عامداً و عالماً به همراه یار گرمابه و گلستانت «باران کوثری» انجام دادی و دستگیر و زندانی ات کرده اند؟ بی تردید در غرب و شرق و سراسر دنیا نمیتوان کوره دهاتی را سراغ گرفت که به متعرض کدخدا دسته گل هدیه کنند؟ از قدیم گفته اند: « کلوخ انداز را پاداش سنگ است»؛ تا بوده همین بوده و همین خواهد بود.
منبع: شبکه اطلاع رسانی راه دانا
خبرنگار: بهرام محمدرضالو
انتهای پیام/
- کد خبر 17115
- 51 بازدید
- پرینت
